Από τη Ροη Χάικου
roi.haikou@capital.gr
Τη δεκαετία του 1940, όταν έβλεπε για πρώτη φορά το φως του κόσμου ο John Calamos, οι Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, αντιμετωπίζοντας τη δυσπιστία και την προκατάληψη. Με τα χρόνια πολλά άλλαξαν προς το καλύτερο, όχι όμως και οι πρώτες προσλαμβάνουσες του νεαρού John, γιου μετανάστη στο Σικάγο με καταγωγή από την Τρίπολη, που μεγάλωσε βοηθώντας στο μπακάλικο του πατέρα του.
Για τον λόγο αυτό πάλεψε για να αλλάξει τη ζωή του και το πέτυχε, φτάνοντας να διοικεί έναν τεράστιο επενδυτικό όμιλο, τον Calamos Investments, με τοποθετήσεις σε αμοιβαία κεφάλαια, ειδικά ασφαλιστικά-επενδυτικά προϊόντα, αμοιβαία κεφάλαια, αλλά, κυρίως, μετατρέψιμες ομολογίες. Και, φυσικά, να βρίσκεται στις λίστες του «Forbes» με τους ισχυρότερους Αμερικανούς επιχειρηματίες.
Σήμερα η εταιρεία του Έλληνα ομογενή διαχειρίζεται ετησίως 40 δισ. δολάρια - μάλιστα, αύξησε κατά 8% τα assets του ομίλου το 2010- κι έχει αποκτήσει τη φήμη του fund manager που εξασφαλίζει σημαντικές αποδόσεις με τις επενδυτικές κινήσεις του, με κέρδη που υπερβαίνουν τα 2 δισ. δολάρια.
Την πρώτη εταιρεία του, την Calamos Asset Management, τη δημιούργησε το 1977. Το 2004 διάβηκε την πόρτα του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης και σήμερα, με κεφαλαιοποίηση 281,5 εκατ. δολάρια, έχει στο «τιμόνι» μαζί του τον ανιψιό του Nick στη θέση του αντιπροέδρου και τον γιο του John P. Calamos Junior.
Μιλώντας στο «Κ», στο περιθώριο του πρόσφατου Greek Power Summit, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, δεν μάσησε τα λόγια του για την ελληνική κρίση και τη... φημολογούμενη βοήθεια των ομογενών προς τη χώρα.
«ΝιώθουμεΈλληνες, μας ενδιαφέρει η πορεία της χώρας και θέλουμε να συνδράμουμε, αλλά κανείς δεν θα χαρίσει χρήματα στην Ελλάδα. Και πολύ περισσότερο όταν έχουμε να λογοδοτήσουμε στους μετόχους μας».
Από πέρυσι τον Απρίλιο, εξάλλου, μετά τη συνάντηση που είχαν αρκετοί Ελληνοα-μερικανοί επιχειρηματίες με τον πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου, στην Ουάσινγκτον, είχε καταθέσει και γραπτώς τη δική του πρόταση για να βγει η Ελλάδα από την κρίση, η οποία προκάλεσε αίσθηση.
Τι είχε γράψει: «Όσο επώδυνο κι αν ακούγεται, πιστεύω ότι η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη τις συμβουλές πολλών Ευρωπαίων ακαδημαϊκών, οι οποίοι έχουν προτείνει να αποχωρήσει από το ευρώ. Με 40% υποτίμηση του νομίσματος της, θα μπορούσε να ανακτήσει το χαμένο έδαφος της ανταγωνιστικότητας μετά την είσοδο της στο ευρώ».
Μάλιστα για την άποψη αυτή είχε επικριθεί από ελληνικά ΜΜΕ, κάτι στο οποίο είναι όμως συνηθισμένος.
Το ίδιο συνέβη όταν η εταιρεία του εισήχθη στη Wall Street και δέχθηκε επικρίσεις για τις επιλογές της «οικογενειακής επιχείρησης», όπως τη χαρακτηρίζουν τα αμερικανικά μέσα. Μάλιστα, η Goldman Sachs έχει αμφισβητήσει τη φήμη της Calamos Investments ως μιας «εταιρείας με μεγάλη ανάπτυξη». Ο ίδιος δεν ανησυχεί για όλα αυτά, δηλώνοντας, μάλιστα, στο παρελθόν ότι «δεν είσαι ο top μάνατζερ κάθε τρίμηνο και κάθε χρόνο. Αν συνέβαινε αυτό, θα είχα όλα τα λεφτά του κόσμου». Και πέρυσι, μόνο στο τέταρτο τρίμηνο, αύξησε κατά 6% τα έσοδα του ομίλου, στα 86 εκατ. δολάρια, δίδοντας, παράλληλα, συνολικό αυξημένο μέρισμα στους μετόχους κατά 33%, στα 0,38 δολάρια ανά μετοχή.
Από την Πολεμική Αεροπορία στη μάχη των ομολόγων
Η επενδυτική αρχή για τον έφηβο John έγινε στο υπόγειο της οικογενειακής επιχείρησης, «Pete΄s Food Market» λεγόταν, όπου δούλευε καθημερινά, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα, γκρινιάζοντας, μάλιστα, στους γονείς του: «Εγώ πότε θα βγω έξω να παίξω;». Εκεί ανακάλυψε κάποιες μετοχές που είχαν εκδοθεί μεταξύ των δεκαετιών 1920-1930.
Όταν ρώτησε τον πατέρα του τι ήταν αυτά τα χαρτιά, εκείνος του απάντησε ότι ήταν κληρονομιά από κάποιον θείο/Ομως ο John είχε αποκτήσει ήδη το «μικρόβιο» των χρηματοοικονομικών.
Λίγο μετά έπεισε τη μητέρα του και του έδωσε από τις οικογενειακές οικονομίες περίπου 5.000 δολάρια, τα οποία και... έριξε σε 5 μετοχές που είχαν προσελκύσει το ενδιαφέρον του, αποκομίζοντας πολλαπλάσια κέρδη. Όνειρο του πατέρα του ήταν να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση και -γιατί όχι;- να μετατρέψει το οπωροπωλείο σε αλυσίδα τροφίμων, όμως ο John είχε άλλα σχέδια.
Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στα οικονομικά στο Illinois Institute of Technology και συνέχισε με ένα αντίστοιχο μεταπτυχιακό, παίρνοντας το MBA του το 1965. Και όπως έχει δηλώσει ο ίδιος: «Βαριόμουν και μόνο στη σκέψη ότι θα εργαζόμουν σε μια τράπεζα ή κάτι τέτοιο, γι΄ αυτό και κατατάχθηκα στην Πολεμική Αεροπορία».
Ο πόλεμος του Βιετνάμ τον βρήκε πιλότο μαχητικού αεροσκάφους, και μάλιστα παρασημοφορήθηκε για τις υπηρεσίες του.
Ο πόλεμος δεν μείωσε καθόλου την αγάπη του για τα αεροπλάνα, ώστε ακόμα και σήμερα, στα 71 του χρόνια, να κάθεται συχνά στο cockpit και να πιλοτάρει ο ίδιος το προσωπικό του jet.
Αποστρατεύτηκε το 1970 με τον βαθμό του ταγματάρχη και ήταν τα χρόνια στην αεροπορία που του κέντρισαν το ενδιαφέρον για τα μετατρέψιμα ομόλογα και τη διαχείριση των επενδυτικών κίνδυνων, ξεκινώντας την καριέρα του ως διαχειριστής ομολόγων.
Εφαρμόζοντας τη θεωρία του option price (θεωρία της αποτίμησης των δικαιωμάτων προαίρεσης) επιλογής τιμών στην αποτίμηση των convertibles, κατάφερε να καταγράψει τα προσφερόμενα κέρδη από αυτά τα ομόλογα ως μέρος μιας επενδυτικής στρατηγικής και άρχισε να προσελκύει θεσμικούς επενδυτές, οι οποίοι παραμένουν πελάτες του και σήμερα.
Το 1985 δημιούργησε το πρώτο fund στις ΗΠΑ που ασχολήθηκε με μετατρέψιμα ομόλογα και χρηματοοικονομικά παράγωγα αυτής της κατηγορίας. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην Ιστορία...
* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 9ης Ιουλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου