Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

«Αδερφούλα μου! Γλυκιά μου Αδερφούλα! Αν ένα όνομα είναι το πιο λατρευτό και το πιο αγνό, αυτό είναι εσύ!» Λόρδος Βύρων



Η πρώτη εικόνα που έχει στη μνήμη της: η μαμά να γυρίζει στο σπίτι με έναν μπόγο τυλιγμένο σε κουβέρτα.
Οι σχέσεις τους ως παιδιά δεν ήταν δα, και οι καλύτερες, αλλά είχε την ευθύνη. «Να προσέχεις την αδερφή σου, εσύ είσαι η μεγάλη…». Η μικρή πείραζε πάντα τα πράγματά της και αυτό την ενοχλούσε. Πολύ. Εξάλλου είναι φυσιολογική η ζήλεια στα αδέρφια, έτσι λένε. Θυμάται όμως, εκεί στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού που διάβαζε το μεσημέρι με τη μαμά, να έρχεται το… ζουλάπι και να θέλει να διαβάσει και εκείνο. Κάπου εκεί εξαντλήθηκε η φιλομάθεια, γιατί όταν η μικρή πήγε σχολείο, άρχισαν τα δράματα.

Καυγάδες μπόλικοι, έπεφταν και ψιλές. Η μικρή έριχνε κυρίως, η μεγάλη φοβόταν μην την μισερώσει. Δεν θα ξεχάσει ποτέ εξάλλου εκείνο το απόγευμα που πάνω στο παιχνίδι πήγε να την πνίξει. Μέγγενη έγιναν τα χέρια της στο λαιμό της μικρής πουδεν άνοιγε. Ή που την είχε πείσει τη μικρή ότι ήταν εξωγήινος. Παιδιάστικα πράγματα… Αποσπασματικά θυμάται τον μαξιλαροπόλεμο στο διπλό κρεβάτι των γονιών, που φορούσαν τα ωραία νυχτικά της μαμάς…
Και ως έφηβοι δεν συμβάδισαν ποτέ, κι ας είχαν μόνο 3,5 χρόνια διαφορά. Η μεγάλη Γυμνάσιο η μικρή ακόμη Δημοτικό, καμία επαφή. Τα ίδια και στο Λύκειο. Δεν συναντήθηκαν ποτέ στο σχολείο.
Μεσολάβησε και ο θάνατος του πατέρα και μια ομερτά σφραγίστηκε μεταξύ μάνας και μεγάλης: να μην μάθει πολλά η μικρή για τα περασμένα, να μην πονέσει, να διαχειριστεί όσο καλύτερα γίνεται την απώλεια. Δεν ξέρει όμως, αν όντως την διαχειρίστηκε ποτέ, αν την άφησε πίσω της. Αν μεγαλώνοντας πήρε τα σωστά μαθήματα. Αλλά «ξαναζησε» την εφηβεία, μια που η… φιορούλα κέντρο διερχομένων το ‘χε κάνει το σπίτι και κάθε μεσημερο-απόγευμα παιδομάζωμα γινόταν. 

Δύσκολος χαρακτήρας η μικρή. Όσο να πεις κακομαθημένη, χαϊδεμένη. Νευρική, απότομη, μουτρού. Κριάρι με τα όλα του. Αυτό όμως που θυμάται ξεκάθαρα είναι η αντίδρασή της όταν βρήκε την μεγάλη αδερφή της κατά τα 18 στουπί λόγω χωρισμού και τα ‘βαλε με τον τότε γκόμενό της φωνάζοντάς του «τι έκανες στην αδερφή μου…».

Κάπου εκεί πρέπει να άρχισαν οι επαφές τους σαν αδερφές. Το σχολείο ήταν παρελθόν για όλους, άρχιζαν τα ζόρια της επόμενης μέρας. Δεν συμφώνησαν σχεδόν ποτέ. Η μεγάλη εξάλλου ήταν ο διαμεσολαβητής μεταξύ μάνας και μικρής. Ήταν το «καλό κορίτσι». Πρότυπο; Ανταγωνισμός; Βάρος; Δεν ξέρει πώς το έβλεπε η άλλη. Μα δεν ήθελε να είναι πρότυπο κανενός. Δεν θυμάται γιατί έγινε ένας ομηρικός καυγάς. Θυμάται όμως που της είπε «από σήμερα δεν έχω αδερφή. Για μένα δεν υπάρχεις πια…». Κλάμα και οδυρμός, μέρες πέρασαν και δεν της μιλούσε. Μπήκε η μάνα στη μέση «το μικρό έχει σκάσει, έχει μετανιώσει». Μουλαρωμένη η μεγάλη. Αιγόκερως με τα όλα του. Αν πει κάτι, τελείωσε. Νερό κι αλάτι όμως.

Σκόρπιες εικόνες, ανάλογα με τη φάση. Μια αγωνία είχε πάντα: να ‘ναι ευτυχισμένη η αδερφή της. Γιατί ένοιωθε, έβλεπε πως δεν ήταν. Στιγμιαίες χαρές, παροδικές, μα πάντα κάτι στράβωνε. Όσο κι αν το συζήτησαν, συμπέρασμα δεν έβγαλε. Δεν ήταν εύκολες οι κουβέντες μεταξύ τους. «Ανέβαιναν» οι τόνοι. 

Έτσι και το τελευταίο διάστημα. Μόνο που πια η μεγάλη αποφάσισε να σταματήσει να σιωπά, να υποχωρεί. Και πατούσε γκάζια. Μαζευόταν το άλλο, δεν ξέρει πώς της φάνηκε αυτό. Και όλο πιο πολύ ανησυχούσε γιατί η αδερφή της δεν ήταν ευτυχισμένη, δεν την ικανοποιούσε τίποτα. 

Δεν ξέρει αν ποτέ κατάλαβε πόσο την έχει ανάγκη. Αγκυροβόλι. Ποιος άλλωστε είναι ο δυνατός, ποιος ξέρει. Είναι η αδερφή της, ο άνθρωπός της, που μπορεί σε κλάσμα δευτερολέπτου να κάνει τα νεύρα της κρόσια. Τώρα πια χιλιόμετρα μακριά. Πρώτη φορά κατάλαβε τον πόνο τη θειά της: εκείνη στην Κρήτη, τα άλλα αδέρφια στην Αθήνα. Κάθε αποχαιρετισμός με μαύρα δάκρυα. Δεν υπάρχει η λογική. Κυριαρχεί το συναίσθημα.

Η αγάπη είναι δεδομένη. Μιλάει το αίμα. Μα τη θαυμάζει κιόλας. Γιατί πήρε την απόφαση τη μεγάλη, πήρε τη ζωή στα χέρια της. Ξεβολεύτηκε από τη δουλειά γραφείου στην τράπεζα. Άνοιξε τα φτερά της και όπου πετάξει. Σαν τον Γλάρο Ιωνάθαν. Και θα πετάξει ψηλά.

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Στα δικαστήρια η χρεωμένη Ελλάδα αναστενάζει




Στα δικαστικά έδρανα εκτυλίσσεται η τελευταία πράξη του δράματος για χιλιάδες υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τα οποία καταφεύγουν στα Ειρηνοδικεία για να «κουρέψουν» τις οφειλές τους.
Στο τέλος του 2011 είχαν κατατεθεί περισσότερες από 7.550 αιτήσεις για δικαστική ρύθμιση χρεών, σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή και των τραπεζών και είχαν εκδικαστεί περίπου 400. Υπολογίζεται, μάλιστα, ότι καθημερινά κατατίθενται πάνω από 45 νέες αιτήσεις, καταδεικνύοντας το οικονομικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν όλο και περισσότεροι Ελληνες δανειολήπτες λόγω της μείωσης μισθών ή ακόμη χειρότερα της ανεργίας. Από το σύνολο των αιτήσεων, υπολογίζεται ότι το 50% απορρίπτεται από τα δικαστήρια για ουσιαστικούς ή λόγους αοριστίας (π.χ. ελλιπής αίτηση).
Κοκτέιλ
Εάν σε αυτούς τους αριθμούς προστεθούν και τα δάνεια που έχουν σταματήσει να εξοφλούνται και τα οποία ανήλθαν τον Σεπτέμβριο του 2011, με βάση τα τελευταία στοιχεία από την Τράπεζα της Ελλάδος, στο 14,7% των συνολικών δανείων (περιλαμβάνονται και δάνεια προς επιχειρήσεις) ή σε 37 δισ. ευρώ, τότε το μίγμα γίνεται εκρηκτικό. Συν το γεγονός ότι από τον Ιούνιο του 2010 μέχρι σήμερα έχουν ρυθμιστεί (επιμήκυνση διάρκειας, συγκέντρωση πολλών οφειλών σε ένα δάνεια κ.λπ.) πάνω από 750.000 δάνεια, στη συντριπτική πλειονότητά τους καταναλωτικά και στεγαστικά, προκειμένου να μειωθούν οι δόσεις και οι δανειολήπτες να είναι σε θέση να τις εξοφλούν.
Μετά 4 χρόνια
Νομικές πηγές ανέφεραν στον «Ε.Τ.» ότι οι ουρές που έχουν σχηματιστεί για την ακρόαση τέτοιων υποθέσεων έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και μάλιστα έχει φτάσει να ορίζεται δικάσιμος μέχρι και 4 χρόνια μετά την υποβολή αίτησης. Και αυτό γιατί το Ειρηνοδικείο Αθηνών, για παράδειγμα, που είναι και το μεγαλύτερο, συνεδριάζει για αυτές τις υποθέσεις δύο φορές την εβδομάδα, εξαιρώντας βέβαια τις όποιες κινητοποιήσεις κα αποχές των δικηγόρων, που επιτείνουν το πρόβλημα. Καθημερινά υπολογίζεται ότι περνούν από την έδρα 16-17 υποθέσεις.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΚΠΟΙΖΩ, ο κάθε καταναλωτής που ενδιαφέρεται να κάνει ρύθμιση των οφειλών του με βάση το νόμο 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά έχει πάρει 8 έως 10 δάνεια, από τρεις τουλάχιστον διαφορετικές τράπεζες. Στην Ενωση έχουν κάνει αίτηση περίπου 8.000 καταναλωτές για να τους συνδράμει στη διαδικασία της εξωδικαστικής επίλυσης του νόμου και έχουν αποσταλεί προς τις τράπεζες συνολικά 20.386 αιτήσεις εξωδικαστικού συμβιβασμού για 5.481 καταναλωτές.
Επιστροφή προ ρύθμισης
 Μια κομβική λεπτομέρεια είναι ότι το ρυθμισμένο δάνειο επιστρέφει στην πρότερη κατάσταση εάν διαμαρτυρηθεί ξανά, δηλαδή εάν κάποια δόση από τις δικαστικώς μειωμένες δεν καταβληθεί κανονικά. Εστω ότι 10.000 ευρώ οφειλή έχει μειωθεί σε 3.000 με τη ρύθμιση και η δόση για 3 χρόνια είναι μηνιαίως 300 ευρώ. Εάν μία δόση δεν καταβληθεί, το χρέος επιστρέφει στα 10.000 ευρώ, μείον τις δόσεις που έχουν καταβληθεί υπό το καθεστώς της ρύθμισης.
Υπενθυμίζεται ότι για να ρυθμιστούν τραπεζικές οφειλές με βάση το συγκεκριμένο νόμο, ο δανειολήπτης δεν θα πρέπει να διαθέτει εισοδήματα και ακίνητη περιουσία (πλην πρώτης κατοικίας, η οποία δεν εκποιείται εφόσον ρυθμιστεί ποσό μέχρι το 85% της εμπορικής αξίας της).
Καταργείται η υποχρεωτική προσπάθεια εξωδικαστικού συμβιβασμού
Δέκα αλλαγές στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, με τις οποίες συμφωνούν και οι τράπεζες, προωθεί η κυβέρνηση, προκειμένου να ξεπεραστούν τα μεγάλα εμπόδια που διαπιστώνονται στην εφαρμογή του.
Από τις βασικότερες δρομολογούμενες αλλαγές είναι το δικαίωμα κάθε πολίτη να διατηρεί έναν τραπεζικό λογαριασμό και ποσό κατάθεσης έως 2.000 ευρώ δεν θα κατάσχεται και θα προστατεύεται και από κάθε πράξη μονομερούς συμψηφισμού απαιτήσεων της τράπεζας. Η αλλαγή αυτή προωθείται ώστε να μπορούν τα νοικοκυριά να καλύπτουν βασικές τους ανάγκες, χωρίς την απειλή της κατάσχεσης των χρημάτων τους.
Η περίοδος ρύθμισης των χρεών από 4 έτη σήμερα θα ανέρχεται σε 5 και θα αρχίζει με την κατάθεση της αίτησης και όχι από την έκδοση της απόφασης. Αν οι καταβολές που πραγματοποιούνται από τον οφειλέτη μέχρι την έκδοση της απόφασης υπολείπονται αυτών που ορίζονται με τη δικαστική απόφαση, ο οφειλέτης θα έχει πλέον τη δυνατότητα να καταβάλει το ποσόν αυτό μέχρι ένα χρόνο μετά τη λήξη της περιόδου ρύθμισης.
Στις περιπτώσεις οφειλετών με πλήρη αδυναμία καταβολής (π.χ. χρόνια ανέργους, ασθένεια κ.λπ.) η πλήρης απαλλαγή από τα χρέη θα επέρχεται στα τρία χρόνια. Το δικαστήριο σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο μπορεί να ορίσει μικρού ύψους ή και μηδενικές καταβολές και να διαγράψει τα χρέη εντός τεσσάρων ετών.
Ποσό μέχρι το 85% της εμπορικής αξίας της κύριας κατοικίας του οφειλέτη -την εξόφληση του οποίου πρέπει να ρυθμίσει ο οφειλέτης για να την εξαιρέσει από τη ρευστοποίηση- θα μπορεί πλέον να ρυθμίζεται και διάστημα μεγαλύτερο των 20 ετών.
Τέλος, καταργείται η υποχρεωτική προσπάθεια εξωδικαστικού συμβιβασμού πριν από την κατάθεση της αίτησης για δικαστική ρύθμιση, καθώς τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα της διαδικασίας δεν ήταν ικανοποιητικά.
Τις απώλειες του «κουρέματος»  θα χρεώνουν στον εγγυητή
 Υπό σκέψη βρίσκονται τα πιστωτικά ιδρύματα για το ρόλο και τις ευθύνες των εγγυητών στα δάνεια. Και εξετάζουν αν θα πρέπει να ζητούν από τους εγγυητές να καλύψουν τα ποσά που ουσιαστικά διαγράφονται από τα δικαστήρια στο πλαίσιο του νόμου 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Αν δηλαδή ένα αρχικό δάνειο π.χ. 100.000 ευρώ μειωθεί για το δανειολήπτη από το δικαστήριο στις 30.000 ευρώ, τα υπόλοιπα ή μέρος των 70.000 ευρώ που χάνει η τράπεζα να τα ζητήσει από τον εγγυητή, εφόσον υπάρχει.
Τραπεζικές πηγές δήλωναν στον «Ε.Τ.» ότι η σύμβαση που έχει υπογράψει ένας εγγυητής συνεπάγεται και υποχρεώσεις, τις οποίες δεν αποκλείεται το επόμενο διάστημα, όσο οι αιτήσεις για ρύθμιση οφειλών αυξάνονται, να κληθεί να αναλάβει. Μέχρι σήμερα ο ρόλος του εγγυητή εξαντλείτο στο να καλύψει με τα δικά του περιουσιακά στοιχεία το όποιο κενό ή έλλειψη υπήρχε στα οικονομικά του υποψήφιου δανειολήπτη. Υπογράφοντας, όμως, τη σύμβαση, αναλάμβανε και εκείνος το δανειακό ρίσκο.
Σύμφωνα με το Μεσολαβητή Τραπεζικών – Επενδυτικών Υπηρεσιών (ΜΤΕΥ) ο εγγυητής ευθύνεται στο ακέραιο για το σύνολο των οφειλομένων στην τράπεζα, γι’ αυτό και οφείλει να παρακολουθεί την πορεία εξόφλησης της οφειλής. Επίσης, η τράπεζα οφείλει να ενημερώνει έγκαιρα τον εγγυητή, σε περίπτωση προβλημάτων εξόφλησης του δανείου, ώστε να ασκεί την επιρροή του στον πρωτοφειλέτη για την εξόφληση των υποχρεώσεών του.
Ρυθμίσεις που τρέχουν για δημόσιους υπαλλήλους
 Δύο ρυθμίσεις-ανάσα για τα δάνεια των δημοσίων υπαλλήλων βρίσκονται σε ισχύ, με την πρώτη να έχει προθεσμία συμμετοχής την 30/6/2012.
Πρόκειται για τη ρύθμιση των δανείων του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων που έχουν εκταμιευθεί μέχρι και τις 30 Ιουνίου 2011 και αφορά σε «κούρεμα» δόσης κατά 50% για 5 χρόνια και επιμήκυνση διάρκειας δανείου.
Τα εν λόγω δάνεια επιμηκύνονται μέχρι και κατά 15 χρόνια για στεγαστικά δάνεια (δεν μπορεί, όμως, η συνολική διάρκεια να υπερβαίνει τα 40 έτη) και δίνεται διετής αναστολή δόσεων. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις και εφόσον παρά την επιμήκυνση εξακολουθεί να συντρέχει πρόδηλη αδυναμία ανταπόκρισης του δανειολήπτη στις δανειακές του υποχρεώσεις, είναι δυνατή η αναστολή εξυπηρέτησης του δανείου μέχρι 2 έτη με κατά περίπτωση καταβολή ή κεφαλαιοποίηση των τόκων της περιόδου αναστολής. Στη ρύθμιση αυτή υπάγεται και το στρατιωτικό προσωπικό στο σύνολό του.
Επίσης, προ ημερών υπογράφηκε από Φίλιππο Σαχινίδη ρύθμιση με την οποία περιορίζεται στο μισό το ποσό που θα μπορεί στο εξής να παρακρατεί το Δημόσιο από μισθωτούς ή συνταξιούχους που έχουν πάρει δάνειο από το ΤΠΔ. Με τον τρόπο αυτό δεν θα παρακρατούνται έως τα 6/10 του μισθού ή της σύνταξης όπως ίσχυε έως τώρα, αλλά έως τα 3/10 των αποδοχών των δανειοληπτών. Το μέτρο αυτό αφορά όλα τα δάνεια που υπογράφηκαν πριν από τη 16η Μαρτίου 2012 και ανέρχονται σε περίπου 3,5 δισ. ευρώ και εκτιμάται ότι αφορά 80.000 δημοσίους υπαλλήλους.
Τέλος, επιμηκύνεται κατά 5 χρόνια ο χρόνος αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων που έχουν λάβει τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων από τον Αυτόνομο Οικοδομικό Οργανισμό Αξιωματικών (ΑΟΟΑ). Οι στρατιωτικοί θα μπορούν να αποπληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια στα 20 χρόνια αντί των 15 που ισχύει σήμερα.
 ΑΡΙΘΜΟΙ
 750.000 δάνεια έχουν ρυθμιστεί εξωδικαστικά από τις τράπεζες, από τον Ιούνιο του 2010
 7.550 αιτήσεις δέχτηκαν το 2011 τα Ειρηνοδικεία από υπερχρεωμένα νοικοκυριά
50% των αιτήσεων κατά κανόνα απορρίπτεται
 45 αιτήσεις για δικαστική ρύθμιση υποβάλλονται ημερησίως
4 χρόνια μπορεί να φτάσει η αναμονή για την εκδίκαση της υπόθεσης

 20.386 αιτήσεις εξωδικαστικού συμβιβασμού για 5.481 καταναλωτές έχουν σταλεί στις τράπεζες
8 έως 10 δάνεια έχει πάρει ο κάθε καταναλωτής, που ενδιαφέρεται να κάνει ρύθμιση των οφειλών του
 Ρόη Χάικου, στον “Ελεύθερο Τύπο”

http://www.antinews.gr/2012/03/22/152927/ 

Αναζητείται μισθός για τους καθηγητές του Ανοικτού Παν/μιου (18/1/2011)

http://www.capital.gr/News.asp?id=1118080


Της Ρόης Χάικου



Κάποτε το να είναι κανείς καθηγητής πανεπιστημίου ήταν τίτλος τιμής και αναγνώρισης. Σήμερα ίσως ντρέπεται να πει πως διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, αφού οι εκπαιδευτικοί του 19ου ελληνικού ΑΕΙ δεν έχουν πληρωθεί από τις αρχές του ακαδημαϊκού έτους 2010-2011.

Το μοναδικό πανεπιστήμιο στη χώρα που προσφέρει εξ αποστάσεως προπτυχιακή και μεταπτυχιακή εκπαίδευση, το οποίο εμπνεύστηκε ο νυν πρωθυπουργός, κ. Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται επί ξύλου κρεμάμενο, αφού οι καθηγητές του έχουν αποφασίσει να δοθεί λύση στο πρόβλημά τους και προειδοποιούν με αναστολή του εκπαιδευτικού έργου τους.

Το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011 για το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο ξεκίνησε τον Οκτώβριο. Η πάγια πρακτική του ΕΑΠ τα τελευταία χρόνια ήταν στο τέλος του πρώτου δεκαπενθημέρου του Δεκεμβρίου, να πληρώνεται το Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό (ΣΕΠ) τους μήνες Οκτώβριο, Νοέμβριο και Δεκέμβριο, αλλά και το δώρο των Χριστουγέννων, κάτι που εφέτος δεν έγινε.

Σαφείς απαντήσεις, οι περίπου 1.700 ΣΕΠ του Ανοικτού Πανεπιστημίου, δεν έχουν λάβει από τη διοικούσα αρχή του ιδρύματος, αφού οι καθηγητές πληρώνονται από τα δίδακτρα των φοιτητών του ΕΑΠ, οι οποίοι ως γνωστόν τα προπληρώνουν ετησίως πριν την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους. Αν υπολογίσει κανείς μόνο τους προπτυχιακούς φοιτητές του Ανοικτού Πανεπιστημίου, οι οποίοι ανέρχονται σε περίπου 15.400 άτομα, τότε το ΕΑΠ εισέπραξε εφέτος πάνω από 10,8 εκατ. ευρώ.

Μάλιστα, όπως ανέφεραν καθηγητές του ΕΑΠ στο Capital.gr, την εφετινή ακαδημαϊκή χρονιά η διοίκηση του πανεπιστημίου ήταν ιδιαίτερα αυστηρή στην έγκαιρη καταβολή των ποσών από τους φοιτητές.

Στην αλληλογραφία μεταξύ των ΣΕΠ αναφέρεται πως αιτία της μη πληρωμής τους είναι η απόφαση από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας να κοπεί το 30% των συμβασιούχων μελών ΣΕΠ, αν και ήδη είχαν υπογράψει συμβάσεις και είχαν ξεκινήσει το εκπαιδευτικό έργο τους.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι μετά από ενέργειες της διοίκησης του πανεπιστημίου, το Υπουργείο Παιδείας πήρε πίσω τις απολύσεις, ενώ την ίδια στιγμή το ΕΑΠ έχει αναρτήσει πρόσκληση στην ιστοσελίδα του εκδήλωσης ενδιαφέροντος για υποψήφια μέλη ΣΕΠ του ακαδημαϊκού έτους 2011-2012, μια διαδικασία που θα ολοκληρωθεί στις 31 Ιανουαρίου.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο με νέα επιστολή ενημέρωσης των μελών του στις 13 Ιανουαρίου αναφορικά με την μη πληρωμή τους, σημείωνε πως ή το ΕΑΠ δεν προέβη «σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, προς όλα τα συναρμόδια υπουργεία», ή δεν υπήρξε θέληση ή/και «υποστήριξη από το ΥΠΔΒΜΘ» ή, τέλος, «δεν ολοκληρώθηκαν ακόμη οι σχετικές διαδικασίες».

Αξίζει να σημειωθεί ότι για μια σημαντική μερίδα καθηγητών του ΕΑΠ αυτά είναι τα μόνα έσοδα, τα οποία κλιμακώνονται από 300 ευρώ μικτά για τμήμα που απαρτίζεται από 10 φοιτητές μέχρι και 600 ή 800 ευρώ μικτά το μήνα για πολυπληθέστερα τμήματα.

Ο Σύλλογος επισημαίνει πως «μέχρι σήμερα ο Πρόεδρος και η ΔΕ του ΕΑΠ δεν έχουν απαντήσει στις δύο επιστολές μας (14/12 και 22/12/2010) με τις οποίες ζητούσαμε μία επίσημη ενημέρωση για αυτή τη δυσάρεστη καθυστέρηση και την αναστάτωση της εύρυθμης λειτουργίας του ΕΑΠ».

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το ζήτημα έχει «κολλήσει» όχι στο ΕΑΠ πια, αλλά στην κυβέρνηση. Αρχικά η υπόθεση των μελών ΣΕΠ φερόταν να βρίσκεται προς έγκριση στο γραφείο του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, ο οποίος πριν από δύο εβδομάδες την... επέστρεψε στο υπουργείο Παιδείας για «πρόσθετες εξηγήσεις» για τους συμβασιούχους του ΕΑΠ.

Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι οι μισθοί των μελών ΣΕΠ πληρώνονται από τον προϋπολογισμό του Ιδρύματος και εφόσον οι φοιτητές καταβάλουν δίδακτρα για τη φοίτησή τους σε αυτό, οι ιθύνοντες θα πρέπει να απαντήσουν γιατί δεν καταβάλλεται το κονδύλι που αφορά στην μισθοδοσία τους.

Οι ηχηρές υπογραφές που ''τσάκισαν'' τα αποθεματικά των ταμείων


Γιάννος Παπαντωνίου υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Βάσω Παπανδρέου υπουργός Ανάπτυξης, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου υπουργός Εργασίας, Ευάγγελος Βενιζέλος υπουργός Πολιτισμού, Χάρης Καστανίδης υπουργός Μεταφορών, Δημήτρης Ρέππας υπουργός Τύπου. Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ εν έτη 1997.

Αυτοί είναι οι κάποιοι από τους «εθνοπατέρες» που υπέγραψαν τον νόμο 2469 – και ψήφισαν οι τότε 300 της Βουλής- για την υποχρεωτική κατάθεση των αποθεματικών των ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδος. Σύμφωνα με το νόμο, όσοι μετέχουν στο "Κοινό Κεφάλαιο" παραχωρούν τα διαθέσιμα τους στην κεντρική τράπεζα της Ελλάδος και εκείνη υποχρεούται να τα επενδύει σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια και μάλιστα άμεσα.

Ένας νόμος χάρις στον οποίο οι κυβερνήσεις έπαιξαν - και εξακολουθούν να παίζουν- με τα λεφτά των ασφαλισμένων και νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, βρίσκοντας εύκολο funding για τις εκδόσεις ομολόγων του δημοσίου για να συντηρήσουν το πελατειακό τους κράτος. Οι δε, ασφαλισμένοι ακούνε όλο αυτό το διάστημα τις απώλειες από το PSI+ και φυσικά, τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις για να κλείσουν οι μαύρες τρύπες σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο.

Κάποιοι θα σπεύσουν να πουν ότι τα κρατικά ομόλογα είναι ασφαλής επένδυση, φέροντας δε, και ως παράδειγμα τα… αμαρτωλά δομημένα, επικαλούμενοι και τον νόμο 3586/2007, ο οποίος επιβεβαιώνει όσα προβλέπει ο προηγούμενος, αναφορικά με την διαχείριση των αποθεματικών από την ΤτΕ και την τοποθέτηση των κεφαλαίων σε ομόλογα.

Οι φωστήρες-νομοθέτες μάλλον δεν είχαν ακούσει τίποτα για «διασπορά επενδυτικού κινδύνου». Διότι έβαλαν όλα τα αυγά σε ένα καλάθι και όταν το καλάθι διαλύθηκε βλ. ελληνική οικονομία και χρεοκοπία, τα αυγά έσπασαν… Δεν γνώριζαν ότι θα έπρεπε οι επενδύσεις να μοιραστούν σε ελληνικά και ξένα ομόλογα και μάλιστα χωρών με υψηλή πιστοληπτική αξιολόγηση και βαθμολογία, σε νομίσματα και άλλα εργαλεία;

Και έκτοτε καμία κυβέρνηση, ούτε της ΝΔ, αλλά ούτε και η σημερινή μετά το πάθημα του «κουρέματος» φαίνεται διατεθειμένη να ξαναδεί αυτόν τον νόμο…

Αυτό που χρίζει διερεύνησης, ίσως και νομικής, είναι εάν υπάρχει "γκρίζα ζώνη", και αυτή δεν αφορά στην διαχείριση των αποθεματικών από την ΤτΕ, αλλά στον ίδιο το νόμο και στο σημείο ότι κάποιος καταθέτει μετρητά στην κεντρική τράπεζα και αυτά μετατρέπονται σε ομόλογα. Δηλαδή, την έμπνευση του νομοθέτη να ενισχύσει τα κρατικά ταμεία και να στηρίξει το χρέος, μετατρέποντας υποχρεωτικά διαθέσιμα κεφάλαια σε κινητές αξίες.

Ας δούμε λοιπόν, τι προβλέπει ο νόμος 2469/1997: Τα διαθέσιμα κεφάλαια των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Ασφαλιστικών Φορέων («φορείς») συνιστούν το Κοινό Κεφάλαιο το οποίο διαχειρίζεται η Τράπεζα της Ελλάδος.

Το ενεργητικό του Κοινού Κεφαλαίου, το οποίο κατά τον νόμο αποτελεί ομάδα περιουσίας, ανήκει εξ αδιαιρέτου στους συμμετέχοντες στο Κοινό Κεφάλαιο φορείς ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής τους (άρθρο 15, παρ. 11, υποπαρ. β’, ν. 2469/1997). Η διαχείριση του Κοινού Κεφαλαίου από την ΤτΕ δεν διενεργείται ελεύθερα, αλλά αυστηρά εντός του πλαισίου που θέτει ο νόμος (άρθρο 15, παρ. 11, υποπαρ. γ’, ν. 2469/1997). Σύμφωνα με τους κανόνες της διάταξης αυτής, η Τράπεζα της Ελλάδος είναι υποχρεωμένη να επενδύει το ενεργητικό του Κοινού Κεφαλαίου αποκλειστικά σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου (σε «κινητές αξίες του Ελληνικού Δημοσίου» κατά τη διατύπωση του νόμου) και μάλιστα άμεσα.

Ένας ακόμη νόμος

Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει ο νόμος 3586/2007 (ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΝΔ) ο οποίος προβλέπει όσα και ο νόμος του 1997 για το "Κοινό Κεφάλαιο" συν ότι τα πλεονάζοντα κεφάλαια των φορέων που σχηματίζονται πέραν από τις τρέχουσες υποχρεώσεις αυτών στους λογαριασμούς ταμιακής διαχείρισης μεταφέρονται υποχρεωτικά στο λογαριασμό διαθεσίμων, στην Τράπεζα της Ελλάδος. Οι Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης δύνανται, με αποφάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων τους, να επενδύουν μέρος των διαθεσίμων κεφαλαίων τους χωρίς περιορισμούς που τηρούνται στην Τράπεζα της Ελλάδος σε τίτλους του ελληνικού Δημοσίου, σταθερού ή κυμαινόμενου επιτοκίου πλην των σύνθετων (structured) ομολόγων και σε τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου με τη μορφή της αγοράς με σύμφωνο επαναπώλησης (πράξεις REPOS). Επίσης, χωρίς περιορισμούς πραγματοποιούνται και οι ρευστοποιήσεις όλων των κινητών αξιών.

Δίνει όμως, και μια νέα δυνατότητα
. Με περιορισμούς στο ύψος της επένδυσης, μπορούν να τοποθετούν διαθέσιμα κεφάλαια κατόπιν απόφασης του ΔΣ σε: μετοχές και άλλα χρεόγραφα εταιριών εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών, δημόσιες εγγραφές, Αμοιβαία Κεφάλαια, παράγωγα, κρατικά ομόλογα που εκδίδονται από κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, πλην των σύνθετων (structured) ομολόγων, ΣΔΙΤ και συγχρηματοδότηση έργων των Οργανισμών που εποπτεύονται από το Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας. Αυτές οι επενδύσεις επιτρέπονται μέχρι ποσοστού 23% των διαθεσίμων.

Επίσης, μπορούν με αποφάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων τους, να επενδύουν αθροιστικά μέχρι ποσοστού 3% σε προθεσμιακές καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα της ημεδαπής (1%) και σε σύνθετα (structured) ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, όπως αυτά ορίζονται από την ΤτΕ (2%), κοινώς σε δομημένα! Αυτό σημαίνει ότι το 3% των αποθεματικών μπορεί να είναι καταθέσεις-δομημένα ομόλογα, το 23% μετοχές, Α/Κ, παράγωγα, ξένα ομόλογα κλπ. και το 74% υποχρεωτικά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.

Και εδώ γεννάται το ερώτημα: αν και ποια ταμεία έκαναν χρήση αυτής της δυνατότητας…


http://www.fmvoice.gr/InvestorsVoice/BankVoice/%CE%9F%CE%B9-%CE%B7%CF%87%CE%B7%CF%81%CE%AD%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%27%27%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%BD%27%27-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%89%CE%BD/13-22672.html

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Δεν με γουστάρεις; ΟΚ. Μην με σκοτώνεις

Πόσο θα ήθελα να ανοίξω το βρωμόστομα και να κατεβασω ό,τι μπινελίκι ξέρω και δεν ξέρω στους political correct και τους δήθεν προοδευτικούς που από τη συντήρηση "βρωμάνε" φορμόλη ή όσους κυνηγούν χίμαιρες. Τους ισορροπιστές και τις κάθε λογής παπαγαλίες «μην διχαστούμε Έλληνες...» ή όσους έχουν υποστεί πνευματική λοβοτομή.

Αδιαφορώ για το ποια είναι η αποψή σας για τους δημοσιογράφους. Μια άποψη όλη την έχετε, δικαίωμά σας, δημοκρατία έχουμε. Ναι, εμείς τα "φάγαμε", εμείς φταίμε για όλα, εμείς είμαστε "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι" και πολλά περισσότερα...

Εντέλει όμως, κάποιοι από αυτούς τους «αλήτες, ρουφιάνους δημοσιογράφους» βγάζουν το φίδι από την τρύπα για να βλέπετε τις εικόνες από τους καναπέδες σας και να... συγκλονίζεστε, να ακούτε τα ραδιόφωνα και να.... συγκινήστε, να κλικάρετε σε sites και να γράφετε θυμωμένα σχόλια για τις αδικίες που σας χτύπησαν σαν τις πληγές του Φαραώ. Και μετά να postαρετε όλο υπερηφάνεια την "ανακάλυψή" σας στο Facebook και το Twitter και να «φορτώνεστε» like και mentions και RT.

Αλήθεια, πόσοι θυμάστε την Αμαλία Γκινάκη και την Οδό Νιόβης, ω ευαίσθητοι Έλληνες, με μνήμη αμοιβάδας; Πού διαβάζετε ή ακούτε τι σημαίνει κάθε χαράτσι που έρχεται, από πού μαθαίνετε για σκάνδαλα; Μπορεί να μην σας λέμε όλη την αλήθεια και αυτό δεκτό. Αλλά την είδηση την βρίσκουμε, την φέρνουμε. Πώς την αξιολογεί το κοινό, ο αποδέκτης, ο πελάτης μας; Δεν είναι δικό μου πρόβλημα αυτό, αλλά δικό σου αναγνώστη, που ζεις με μασημένη τροφή. Η αλήθεια είναι όμως, ότι αν κάποιοι φωτορεπορτερ και δημοσιογραφοι που τουλουμιάζονται στο ξύλο από τα ΜΑΤ έκαναν κάτι... καλό, θα ήταν ασφαλείς πίσω από τις ασπίδες τους. Όχι στα νοσοκομεία, μισερωμένοι.

Και συ με διαβάζεις τώρα, χαλαρός και άνετος, με το καφεδάκι σου και είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς, εντέλει δεν σου καίγεται καρφί...

Και σιγά σιγά ξυπνάτε, μια που 8 φορές στις 10 οι παπαριές κάθε άσχετου blog που αναπαράγετε με τόση θέρμη αποδεικνύονται κατασκευάσματα-εκ του πονηρού πιστεύω εγώ- η κάποτε πλούσια TV δεν παίζει όλα όσα θα έπρεπε να ξέρετε κοκ...

Είμαι θυμωμένη. Έξαλλη, κακός σύμβουλος η έλλειψη ψυχραιμίας. Και κρατώ την ελάχιστη που μου απομένει για να μην αρχίσω τα... εξαπτέρυγα, εγώ που ποτέ δεν βρίζω τα Θεία, όχι μονο από την προσωπική μου πίστη, αλλά από αίσθημα δικαίου για την θρησκεία του κάθε ανθρώπου.

Και συ με διαβάζεις τώρα, από το γραφείο ή το σπίτι σου και είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς, εντέλει δεν σου καίγεται καρφί... Σκιάχτηκες μόνο γιατί σου κόπηκε ο μισθός ή απολύθηκες (δύσκολο πράγμα η ανεργία) γιατί ταράχτηκε η ζωούλα σου (όλα σε σμίκρυνση...) και όχι γιατί ζούσες σε ένα κωλοχανείο που εντέλει θα σε "καταπιεί"...

Δεν σας αρέσουμε, δεν γουστάρετε δημοσιογράφους, δεκτό. Μην μας σκοτώνετε και κυριολεκτώ. Αφήστε μας παρασητικά – αφού τέτοιοι θεωρείτε (και μπορεί) ότι είμαστε- να πεθάνουμε μόνοι μας: μην αγοράζετε τις εφημερίδες, μην βλέπετε ειδήσεις, μην ανοίγετε ραδιόφωνα, μην μπαίνετε σε ειδησεογραφικά sites. Θα μας ξεβράσει γρήγορα το σύστημα και σεις θα είστε ευτυχισμένοι στο Matrix σας.

Ο Μάριος που προχθές φωτογράφιζε το Σύνταγμα ως τόπο μαρτυρίου του 77χρονου Δημήτρη Χριστουλα, σήμερα αγωνίζεται, για την ζωή του. Και αυτή είναι πάνω και πέρα από την κάθε political correct άποψή σας... Μάριε μου, γίνε γρήγορα καλά για να τους χαλάς την... σούπα!


http://www.iefimerida.gr/news/45014/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%80%CF%8C%CF%81%CF%84%CE%B5%CF%81-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CF%8E%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%84


http://photounion.gr/?p=489